Koninklijke Belgische IJshockey Federatie

Het eerste IIHF-wereldkampioenschap na de oorlog was voor Praag weggelegd. België, het land van IIHF-voorzitter Paul Loicq, vaardigde deze maal een ploeg af welke volgens kenners het sterkste team aller tijden was. Coach Carlos Van den Driessche stelde volgende ploeg samen: goal: Henri Heirman en Bob Van der Heyden, verdediging: Percy Lippit, Jef Lekens, Pierre Van Reysschoot en Jackie Mullenders, aanval: Hugo Van Reybroeck, Leon Van Eeckhout, Johny Hartog, Georges Hartmeyer, Johny Haneveer, Raymond Lombard, Hubert Anciaux, Charles Laurençin en Jules Du Pré. De Antwerpenaar Jackie Mullenders en de Luikenaar Hubert Anciaux hadden de Belgische Federatie laten weten dat zij van treinreizen misselijk werden en liever per vliegtuig de trip naar Praag zouden maken. Vanuit Brussel was er geen rechtstreekse vlucht, wel van Amsterdam naar Praag. Beide vrienden besloten de vlucht Amsterdam-Praag te nemen voorafgegaan door een treinreis Antwerpen-Amsterdam! Toen de Belgische delegatie verzamelen blies in de Tsjechische hoofdstad stelde het Belgische team vast dat er geen goalie te bespeuren viel. Bob Van der Heyden zijn vrouw beviel juist toen de Belgen de trein instapten en verkoos nog een dagje langer bij moeder de vrouw te blijven terwijl titularisgoalie Henri Heirman in Straatsburg opgehouden was.
Dus zat Belgenland zonder puckenvanger. Geen enkele Belg werd bereid gevonden om zich, toen nog zonder gezichtsbescherming, te laten afslachten. Enkele spelers kwamen toen op het lumineuze idee om aan Milo Jahn, de enige meegereisde supporter, te vragen om het simpele jobke van keeper op zich te nemen. Milo had ooit wel eens met de Brusselse club CSHB op de schaatsen gestaan, maar daarmee was ook alles over zijn hockeycarrière gezegd. De avond voor de wedstrijd hadden de Belgen een uurtje trainingsijs afgehuurd en met een geleende uitrusting had Jahn tussen de palen plaatsgenomen. Mullenders, Haneveer en co hadden onder mekaar afgesproken om deze supporter op een aangename manier kennis te laten maken met een Wereldkampioenschap. Alle spelers schoten vooreerst niet hard en zorgden ervoor dat zowat alle schoten tegen zijn beenbeschermers terecht kwamen. Aangemoedigd door al zijn ploegmaats ging deze Brusselaar, welke later naar Griekenland emigreerde, met een gerust ijshockeygeweten slapen…al dromend van zijn internationaal ijshockeydebuut. 's Anderendaags, op 16 februari stond de wedstrijd Zweden-België op het programma. Milo Jahn heeft zich gans zijn leven deze match herinnerd. De schoten van de Zweden waren raketten en hadden niets te zien met de zachtgekookte eitjes van de Belgen de dag voordien. Daarenboven durfden deze Scandinaven naast de beenbeschermers mikken. België verloor met 24-1 deze wedstrijd. Het zou ook de eerste en enige internationale wedstrijd zijn die Jahn ooit voor België speelde.